Mijn gedicht voor de maand november. Het is taalkundig niet helemaal correct, maar wel uit hart en gemeend. Ik hoop dat hieruit mijn blijdschap over de D/s goed naar voren komt.

Gedicht
Ik stuur U mijn uitgeschreven zinnen,
Om mij even te bezinnen,
Of omdat ik met spraak niet weet waar te beginnen.

Ik stuur U mijn uitgeschreven zinnen,
Zo neem ik U mee in mijn gedachten gangen,
Die mij soms verkrampt doen verlangen.

Ik stuur U mijn uitgeschreven zinnen,
Laat ik mij door U leiden,
Zodat U mij goed in de “onze” wereld kan inwijden.

Ik stuur U mijn uitgeschreven zinnen,
Woord voor woord gemeend,
Ben ik trost op de Meesteres die mij traint.

Ik stuur U mijn uitschreven zinnen,
Bent U voor mijn leefwereld geheim,
Maar wat zou ik graag tegen iemand willen zeggen zonder rijm:

Zij accepteert mij wie ik ben;
Zij geeft mij ruimte geeft om te ontdekken;
Zij laat mij voelen dat ik waarde heb;
Die oprechte dame, kritische coach, goed geklede vrouw en fantastisch mens…
Zij… Zij is mijn Meesteres!