Op deze pagina wil ik mensen meer informatie geven over mijn vrouwelijke kant.
Voor je gaat lezen: Daniella (mijn vrouwelijke ik) is er niet veel meer. Soms is er een verlangen, maar voor mijzelf ben ik er al jaren uit:
Ik ben hetero, val op vrouwen (ook als Daniella, zij is dan lesbisch) en wil absoluut geen geslachtsoperatie ondergaan omdat ik mij man voel. Ik ben geen transgender of travestie en qua sm is Daniella geen vernedering of iets dergelijks. Het is meer mijn vrouwelijke-ik die ik zo af-en-toe wil uiten.
Dit gezegd hebbende… Hoe het allemaal begon:
Al vanaf jongs af aan heb ik heel af-en-toe gevoelens om vrouw te zijn of te worden. Het is gegroeid, maar echt plaatsen heb ik het nooit gekund. Vroeger, toen ik klein was, heb ik meerdere ziekenhuizen van binnen gezien – met enige regelmaat droomde ik dan dat ze mij bij een operatie de verkeerde operatiekamer in brachten en dat ik dan in de kamer terecht kwam waar een man naar vrouw zou geopereerd worden. Als je klein bent zijn dit fantasieën die heel logisch (kunnen) klinken. Inmiddels weet ik wel beter en kan dit niet gebeuren. Ook fantaseerde ik wel eens dat ze me opsloten in een vrouwengevangenis. Of dat ik als man een week verplicht als vrouw moest rondlopen als straf. Een link met Sm is dus wel gelegd denk ik zo want mijn prille sm-gevoelens gaan terug naar politie, gevangenis en het krijgen van straf. Maar Daniella is meer. Vanaf mijn 8ste jaar spelen mijn vrouwelijke gevoelens bij mij een rol. Soms voelde ik mij dan ook meer vrouw dan man: ik speelde met tijden liever met poppen en vond prinsesjes leuker dan prinsen, maar begon ik ook naar vrouwen jaloers te kijken en was ik ontevreden over mijn mannelijke lichaam – een vrouwenlichaam, dat wilde ik ook hebben! Maar ik heb ook een mannelijke kant die bijtijds de boventoon voerde.
Na jaren er weinig mee gedaan te hebben besloot ik een aantal jaar geleden mijn vrouwelijke gevoelens op te pakken. Het knaagde aan mij. Gesteund door hulpverlening en mijn eigen nieuwsgierigheid besloot ik op mijn 22ste toe te geven aan mijn verlangens. Ik wilde een dagje vrouw zijn. De naam Mandy werd verruild voor Daniella. De naam Daniella is niet zo maar gekozen, het zal niemand verbazen dan ik daar over heb nagedacht. In de eerste plaats vind ik het gewoon een erg mooie naam, daarnaast heeft de naam ook een betekenis:
Danielle of Daniella is de Vrouwelijke vorm van Daniël, een samengestelde Hebreeuwse naam:
1] ‘dani’ = ‘mijn rechter’ (de ‘i’ is het bezittelijk voornaamwoord ‘mijn’)
2] ‘-el’ = ‘God’.
Dus: ‘mijn rechter is God’ (Hebreeuws) of God is mijn rechtdoener – verwijzend naar dat ik ben wie ik ben en dat Daniella of Enrico zich wel zal ontwikkelen zoals de tijd dat wil. Met andere woorden: In de loop van de jaren komt alles op zijn pootjes terecht en krijg je het leven dat voor jou is weggelegd). Voor degene die het nog niet wisten, ik ben Rooms Katholiek opgevoed :-).
Daniella betekend liefde, zelfverzekerd en dus rechtsdoener van god.
Waarom dan Daniella in plaats van Danielle? Simpel: ‘le’ is mannelijk, ‘la’ is vrouwelijk. Ik wilde juist het vrouwelijke benaderen, vandaar de vrouwelijke variant die ik overigens ook mooier vindt.
Mijn eerste stapjes als Daniella deed ik in een professionele studio / winkel in Amsterdam. Een wereld ging voor mij open. Zo lekker had ik me op dat moment nog niet vaak gevoeld. Ik werd helemaal opgetut en voelde me een echte vrouw. En niet onbelangrijk: Voor het eerst sprak ik buiten de hulpverlening (die ik toen bezocht voor iets totaal iets anders. Ik ben gelukkig niet gek, alleen worstelde even met iets dat ik jou uiteraard wel 1 op 1 wil vertellen, het is namelijk niet iets wat niet gezegd mag worden) over Daniella en was ik eens Daniella. Ik praatte met vrouwen die mijn unieke verhaal al zo vaak bij andere mensen gehoord hadden en konden juist mij daardoor veel tips geven. Het voelde goed. Trots nam ik ruim 100 foto’s mee naar huis en liet ik die zien aan mijn Tante die niet eens door had dat ik het was, zo goed gelukt was de transformatie. Ook mijn hulpverlener stond perplex van de kwaliteit van transformatie. Bijna een jaar later ging ik pas weer terug, dit keer niet voor een fotosessie zoals de eerste keer maar voor een pruik en borst-prothesen. Weer een paar maanden later ben ik in mijn eentje in Amsterdam gaan lopen nadat ik mij weer professioneel had laten omturnen tot Daniella.
Eind 2012 dan toch maar de stap genomen om meer handen en voeten aan mijn gevoelens te geven door mij aan te melden bij het centrum voor seksuologie en gender bij het UZ in Gent, ik wilde er toch iets meer van weten. In april 2013 is een serie gesprekken gestart, maar ik had het daar erg moeilijk mee. In de zomer van 2013 heb ik dan ook besloten de gesprekken te pauzeren. Zowel de start als de pauze waren in goed overleg met mijn hulpverleningstraject in Nederland (zij brachten mij ook in contact met Gent en op hun advies ben ik dan ook de gesprekken gestart). Wellicht neem ik het later weer op, al acht ik die kans klein. Ik denk zelfs dat de kans kleiner dan 1% is.
Inmiddels heb ik zelf een aardige garderobe opgebouwd en ben in het verleden wel eens naar bijeenkomsten geweest als Daniella. Dat beviel mij aardig, maar was het vaak nét niet. Zelf kan ik Daniella moeilijk benaderen, het moet perfect zijn voor mijn gevoel. Ik ben aan het zoeken naar mijzelf en kan jullie hulp daarbij gebruiken. Een goed gesprek is welkom, al is het maar om mij tips te geven over mijn vrouwelijke kant (want daarover kan ik nog veel leren).
In de herfst van 2014 ging Daniella na een dagje haar te zijn de kast in. Er stond geen tijd op en niemand (ook enrico niet) wist wanneer zij daar weer zou uitkomen. Ruim ander half jaar later in april 2016 kwam ze weer voor even uit de kast. Een gevoel niet goed uit te leggen, maar wel geprobeerd te beschrijven in de volgende blog: Even uit de kast.
Nog even iets meer over Daniella:
Daniella is op en top vrouwelijk en vind ik (Enrico) knap. Ze durft meer dan Enrico, is in mijn ogen zelfverzekerder. Daniella is een vrouw die zich vrij voelt, sexy en zakelijk kleed, maar vooral zich zelf durft te zijn. Enrico is het tegenovergestelde, al ontwikkeld Enrico zich meer en meer. Enrico is vaak verlegen. Ik zie mijzelf niet als travestiet, transgender of wat dan ook ben. Ik voel mij vrij als vrouw, maar een aantal jaar geleden niet als man (nu gelukkig wel!). Is het dan helemaal hosanna? Nee, ook Daniella heeft al gehuild, moeilijke momenten gehad en is zeker niet perfect.
Anno 2014 heeft er wel geleidelijk een omslag plaats gevonden: Enrico vond langzamer hand zijn weg en Daniella ging voor even naar de achtergrond. Met de nadruk op “even”, want helemaal weg zal ze wel nooit gaan – gelukkig maar. Ik twijfelde al langer aan mijn conclusie of ik daadwerkelijk echt liever vrouw ben dan man en neig nu al een poosje nadrukkelijker meer naar mijn mannelijke kant. Het 50/50-gevoel is nu dus meer 75/25 in het mannelijk-voordeel. Ik denk dat veel te maken heeft mijn ontwikkelingen als Enrico.
Het klinkt soms zo raar, maar ik heb niets met mannen. Niet dat ik ze niet mag, in tegendeel: mijn beste vriend (overigens iemand die wel van mijn sm-gevoelens weet en ze accepteert maar er niets mee wil / kan doen en nog niet van mijn vrouwelijke kant weet) een man. Met hem kan ik “slap” praten over van alles, een goed gesprek is ook mogelijk – maar staat zelden op het menu. Ook heb ik een aantal leuke mannelijke kennissen. Daarnaast heb ik best veel mannelijke trekjes en echt typische mannen dingen. Ik kan mij dan ook meer en meer in mijn eigen mannelijke geslacht herkennen. Toch heb ik betere gesprekken met vrouwen en vertrouw ik een vrouw eerder dan een man. Daniella is in mijn ogen lesbisch en enrico is hetero. Maar dat heeft eigenlijk niets met mijn genderdiversiteit gevoelens te maken. Ik besef me dat ik nooit een 100% vrouw kan zijn en dat is wel eens jammer. Maar eerlijk gezegd: ik ben tevreden met enrico en met mijn mannelijke kant.
Weinigen hebben nog van Daniella mogen genieten, daardoor was Daniella vaak een eenzaam gevoel. Al snap ik ook dat niet iedereen Daniella kan of wil accepteren, dat respecteer ik ook. Ik hoop dat ik in de toekomst meer met Daniella kan gaan doen, ik elke vorm dan ook maar vooral mensen kan verblijden met Daniella.
Veel liefs en een dikke kus van,
Daniella