Aan het volgende gedicht heb ik niets toe te voegen dan alleen maar dat het ontzettend fijn en rustig gevoel weergeeft.

Opgesloten in mijn hoofd, vrij aan Haar voeten
Gebeurtenissen uit het verleden hebben mijn netvlies bekrast,
Of nog erger heb ik mijn eigenwaarde aangetast.
Soms wordt ik door mijn gedachten opgesloten in mijn hoofd,
En wordt ik door mijn denken van mijn vrijheid beroofd.

Soms voel ik mij vastgelegd in deze maatschappij,
Ik denk vaak “waarom” en ligt dit nu aan mij?
Geboeid is mijn tong, onbesproken zijn mijn woorden,
Maar liever laat ik mijn eigen geluid horen.

Soms speel ik verstoppertje met mijn persoonlijkheid,
Dat doe ik alleen van wegen mijn onzekerheid.
En als ik wil praten schiet er zoveel door mij heen,
Ik blokkeer, alsof mijn gedachten een blok zijn aan mijn been.

Eén ding is zeker, ik geef in deze strijd nooit op.
Door inzet en stijgend zelfvertrouwen haal ik mijn top.
En mede dankzij Haar steun en vertrouwen,
Weet ik mijn eigen vrijheid op te bouwen.

Soms helpt het al met een strelende hand of een fluisterend woord,
Maar ook een genadeloos pak slaag wanneer dat hoort.
Vaak met een lach en soms met een door mij ingehouden traan,
Leer ik mijn les en pak ik zaken aan.

Dankbaar ben ik voor de kansen en het traineeship bij Meesteres Kate,
Weet ik dat Zij het beste met mij voor heeft.
Gebonden aan Haar regels en zaken die van Haar moeten,
Voel ik mij vrij aan Haar voeten.