Op mijn website (www.mijnerodroom.nl) schreef ik tot nu toe enkele verhalen, gedichten en verslagen van diverse leuke herinneringen op sm-vlak. Maar enrico is meer dan sm: in het dagelijks leven ben ik politiek en maatschappelijk betrokken, studeer, werk, sport en schrijf ik. Mijn belevingen en ervaringen op deze vlakken deel ik op mijn website (voor sommige via pm verkrijgbaar). Om een breder beeld van enrico neer te zetten wil ik in de toekomst meer blogjes op mijn “erotische website” mijnerodroom.nl plaatsen. Mijn mening, belevingen en ervaringen door de ogen van enrico (én daniella). Houdt mijn website (of Fetlife-feed) in de gaten voor meer informatie en lees alvast hier mijn eerste bijdrage.
Diverse bergen
Zelf noem ik mij nog al eens een sportief type: vaak sta ik langs de lijn, af en toe op het veld en met enige regelmaat werk ik mij in het zweet bij de vaak te enthousiaste sportcoaches. Met resultaat! Ik voel mij veel fitter, heb meer conditie en leef (weer) gezonder. Daar waar mijn buik een jaar geleden meer op een bal dan op het latje van tien jaar geleden leek merk ik dat ik weer plezier heb in het sporten en ondertussen al wat kilo’s kwijt ben. Ik leefde vroeger voor de sport, verzette bergen om in conditie te blijven en iedere week sportief te presteren. Een combinatie van mijn koppigheid, de keuze voor mijn studie en het gebrek aan vertrouwen wat ik kreeg van anderen en had in mijzelf deed mij vrij rigoureus zes jaar geleden besluiten te stoppen met actieve sport. In eerste instantie beviel het, dronk is een biertje en de plaatselijke frituur zag mij ook wat vaker. Al snel zag ik het resultaat, geen vlak lichaam maar een heuse Himalya op mijn buik. Er moest wat veranderen, al zag ik daar als een berg tegenop. Gestimuleerd door een coach pakte ik het sporten op en liep een half jaar later in wedstrijdverband een 10 kilometer hardloopwedstrijd. Een jaar later, inmiddels actief in de sportschool, herhaalde ik dit kunstje en om de stijgende lijn vast te houden zocht ik naar een doel. Dat doel vond ik in de Alpe d’Huez. Geen koppeling met een goed doel, maar zelf trainen, investeren en alleen de berg op.
Stapje voor stapje gaat enrico vooruit. De top van mijn kunnen is nog niet bereikt, die van de Alpe d’Huez inmiddels wel: een emotionele ervaring die ik voor geen goud had willen missen. Een jaar van trainen, onverwacht onderbroken door een operatie, sloot ik met een knipoog naar boven en een kus op mijn armband af. Ik ben trots op mijn prestatie. In juni 2013 stelde ik mij het doel de berg op te gaan binnen vier uur. Ander halve maand voor de challenge kreeg ik een extra stimulans van Meesteres Kate: doelstelling 3,5 uur. Voor de buitenwereld (maar zeker niet in mijn gedachten) bleef het vier uur, het gaf mij net dat zetje in de rug om ook de laatste trainingsmaand mij iedere week in het zweet te werken. Uiteindelijk heb ik iedereen verbaasd, maar bovenal mijzelf: ik deed er “maar” 2 uur en 44 minuten over – een erg goede tijd. Doelstelling ruimschoots gehaald.
Moe, voldaan, trots, euforisch en vrij als een vogel dacht ik tijdens het aansluitende feest in het Franse dal aan de week er voor: toen mocht ik Meesteres Kate verblijden met een voetmassage. Ik kan er enorm van genieten om deze leuke Dame te masseren, maar verlangde na de challenge stiekem ook zelf naar een (voet)massage. Het eerste telefonische contact met Nederland was er met de Meesteres en vijf dagen later werd ik bij Haar ontvangen met een knuffel, complimenten, een goed keurende glimlach en een luisterend oor. Vrij snel ging ik zo laag mogelijk naar de grond en kuste gepassioneerd de laarzen van de Meesteres, zoals dat bij een trotse slaaf hoort.