Verslag van de sessie bij Meesteres Kate thuis, eind augustus 2014.

Zo ben je in de studio bij de Meesteres en zo krijg je ander halve week later een berichtje of je zin hebt in een sessie bij de Meesteres thuis… Vijf dagen later stond ik voor Haar deur…

Toch wel enigszins verrast was ik toen ik op maandagochtend van Haar de uitnodiging kreeg en uiteraard blij dat het kon. Als ik het zo bekijk ben ik vast en zeker wel eens langs gereden of met enige regelmaat in de buurt geweest – al was het voor mij wel al weer een jaar geleden dat ik in de omgeving van Blaak ben geweest. Na wat gedronken te hebben in de buurt van Blaak ben ik met de tram naar mijn Meesteres gegaan. Toen kreeg ik wel de kriebels, maar die waren snel bij binnenkomst – toen ik op de rode bank zat – verdwenen. Ik vond het ook wel bijzonder: een keer bij de Meesteres thuis. Het is toch wel anders dan bij mij thuis. Neem alleen al de Massad die op tafel lag of de foto’s aan de muur. Maar ook de vogelkooi, het cadeautje van de intertoys en de grote tv vielen op. Wel sfeervol 🙂
Het voelde wel vertrouwd, zonder enige gene of twijfel eerst mijn trui uit doen en niet veel later naakt voor Haar te staan en Haar laarzen gepassioneerd te moeten kussen. Het onderdanige gevoel was er uiteraard al, het werd zo ook weer zichtbaar en dat vind ik fijn.

Na het leuke gesprek (waar ik voor mijn gevoel snel sprak – maar wel op mijn gemak was) – naar boven lopend, op weg naar de speelkamer – kwam de vraag van het “stout zijn” op en ik dacht dat ik het beter gelijk kon vragen dan dat ik daar nog uren mee zou rond lopen – een paar minuten later aan het kruis vastgezet besloot ik hem dan ook te stellen. Pas toen Meesteres Kate antwoord gaf wist ik dat ik deze vraag eigenlijk al eens eerder had gesteld, op dat moment baalde ik van mijzelf. Ik was op dat moment onzeker en had ik ook niets voorbereid of iets in gedachten wat ik voor stouts zou willen doen. In de laatste sessies kwam het ook vanzelf en die spontaniteit houdt het leuk / spannend. Gelukkig kon ik mij er snel over heen zetten en was ik toch ook blij met Haar reactie / actie hierop. Het uitdagen of een beetje tegenstribbelen was misschien een beetje onwennig, maar ook wel weer een leuke uitdaging. Niet veel later had Zij mij al op mijn plek, toen voelde ik mij klein en het kwam ineens in mij op om dan de toppen van Haar laarzen een zoen te geven. Toen Meesteres Kate mij geknield vast bond aan het kruis, ik opkeek en van Haar een vermaning kreeg dat ik naar beneden moest kijken voelde ik mij klein, heel klein. Het voelde als straf. Dat gevoel kon ik moeilijk plaatsen: straf is niet fijn en dat voelde ook zo, maar toch voelde het ergens ook wel goed. Ik denk dat ik vond dat de straf terecht was, ik werd even terug geduwd naar mijn positie en dat het voor mij daarom zo duidelijk en goed voelde. Wat denkt U?

De voilet-wand was nieuw voor mij. Eerlijk is eerlijk ik was er wel bang voor, al had ik verwacht dat het veel pijnlijker zou zijn. Maar waarschijnlijk zal Meesteres Kate dat ter zijner tijd ook wel opbouwen – daar ken ik Haar nu al in, kom maar op 😉 Toen ik even alleen gelaten werd begon ik te piekeren en dat wilde ik juist niet. De opdracht was helder: zorg voor een stijve pik. In het begin had ik heel erg de nijging om met mijzelf te spelen – maar Zij had (voordat ik U kon aanraken) mij al vastgelegd en ingewikkeld. Ik wist eigenlijk niet zo goed waaraan ik moest denken, ik wilde geen fantasieën in mijn hoofd afspelen – bang om de lat voor mijzelf te hoog te leggen of mijzelf teleur te stellen. Het is immers de Meesteres die bepaald, niet ik. Ik hoorde de Meesteres binnenkomen en voelde Haar blazen tegen mijn pik. Ik was blij dat Zij er weer was – toen stopte de piekergedachten maar ik wist ook dat ik niet aan de opdracht voldaan had. Daar was / is geen excuus voor. Misschien moet ik toch maar mijn geile gedachten laten gaan?

Wederom verlegde Meesteres Kate daarna een grens van mij: naalden. Hoewel ik misschien al 100 keer geprikt ben is het helemaal niets voor mij, ik trek vaak wit weg – toch was ik bij de Meesteres niet bang. Ik had het vertrouwen dat Zij weet wat Zij doet, en dat heb ik ook bij andere dingen die Meesteres Kate met mij doet. Wat ook fijn was, is dat ik het niet kon zien: ik ben een held op sokken met betrekking tot naalden.
Daarna kreeg ik een beloning van mijn Meesteres: ik mocht klaarkomen, fijn dat Meesteres Kate daar de controle had en ik daarentegen niets kon inbrengen. Ik ben soms best wel eens onzeker over mijn piemel, maar als Zij mijn pik (of beter gezegd: Haar speeltje) vast heeft dan prikkelt (positief) mij dat enorm. Een heerlijke roes was het gevolg. Terug in de woonkamer mocht ik als voetenbankje dienen, dat had ik nog niet mogen ervaren – het was toch iets zwaarder dan ik mijzelf had voorgesteld, maar wel leuk: Fijn om zo dienstbaar te zijn!

Het daarop volgende moment heb ik mijn gedicht voor de maand augustus omschreven. Gepositioneerd aan Haar voeten ben ik wel op mijn plek. Ik vond de streling fijn en uit het niets pakte ik Haar laarzen vast, ik wilde ze stevig vast houden en dat voelde goed. Ik werd rustig, niet alleen fysiek maar ook in mijn hoofd. Naar die rust ben ik vaak opzoek en ik vind dat zo fijn om te ervaren en ik denk dat deze nu extra fijn was na zo’n mooie en leerzame sessie. Ik voelde mij klein, bevrijd, gesteund en vooral veilig. Aan dat moment heb ik nog vaak terug gedacht, ik koester het enorm: Dank Meesteres!
Ik vond het ook erg fijn dat Meesteres Kate een week later in Haar mail naar mij aangaf dat het voor Haar ook goed voelde 🙂

Na een fijn nagesprek en het moeten (en vooral willen) zoenen van Haar laarzen (ik vind ze zo mooi, lekker aanvoelen en de geur is ook zo lekker) ging ik glimlachend naar buiten. Ik heb mijn trainingscollar pas op station Blaak af gedaan. Ik zag mensen wel kijken in de tram, maar ik vond het ook wel weer fijn. Niemand doet mij iets, ik doe dit omdat ik mij hier goed bij voel. In de trein heb ik een lekker muziekje opgezet, ik was zo in Bergen op Zoom en toen ik uitstapte realiseerde ik dat ik al ruim een uur een grote glimlach op mijn gezicht had. Ik was zo blij en energiek. Ik ben iemand die graag autorijd en ik voelde mij ook zelfverzekerd, niet overmoedig maar in control. Thuis heb ik mijn Meesteres een berichtje gestuurd als afsluiting van een voor mij mooie dag.