Stilte, letterlijk en figuurlijk. Figuurlijk op Fetlife en andere social media. Letterlijk doordat geen woord mijn mond verliet.
Hevige keelpijn, niet kunnen slikken en nauwelijks kunnen eten en drinken. Een weekend waarin ik dacht ‘het gaat wel over’, maar na het weekend was het allemaal anders. Een doortastende huisarts die me gelijk na de kno-arts verwees en die mij vervolgens direct opnam in het ziekenhuis voor een aantal dagen. Eindelijk kon ik medicatie innemen, want echt: als je niet kunt slikken dan kun je die joekels van een pillen (moeten ze echt zo groot zijn?!) niet weg krijgen. Niet via de mond, maar via het infuus kreeg ik van alles toegediend. Ik knapte snel op en na een aantal dagen mocht ik naar huis, maar alsof dat nog niet genoeg was werd ik daarna ziek van de medicatie. Dan maar zonder medicatie maar herstellen. Dat gaat ook, al zal dat iets langer duren.
Nu zijn we ruim 10 dagen verder. Praten, eten en drinken gaan weer. De pijn daalt iedere dag. De keel-ontsteking lijkt zich goed te herstellen, maar daarbovenop vertelde ze me vorige week dat ik al enkele maanden (misschien al sinds de zomer) Pfeiffer heb… Pfff. Iets met de wet van Murphy, want juist op die dag zou ik beginnen in mijn nieuwe functie op het werk.
Normaal geniet ik van pijn, ik kan er helemaal in opgaan. Ik wil pijn altijd het doorstaan, want daarna volgt de euforie. De trots dat je het gered hebt, zeker wanneer je het krijgt van een Dominant en haar glimlach daarna ziet. Maar deze pijn was niet fijn, deze stopte niet zomaar. Er was even geen goedkeurende glimlach of knuffel na afloop, het was constant doorgaan zonder dat endorfine mijn gemoed verzachtte. Het is nu even afzien, maar gelukkig weer bijna hersteld.
En nu, nu zit ik thuis in ’t Zeeuwse bij mijn ouders (Thank God dat ik daar was toen ik werd opgenomen in het ziekenhuis). Waarschijnlijk ben ik volgende week weer in de Randstad, hopelijk weer snel aan de slag. Eerst mijn oude functie netjes afsluiten en daarna vol frisse moed aan de slag in mijn nieuwe baan. De (online) stilte is gelukkig verbroken (al zal ik de komende periode wellicht wat minder online zijn). Tijd om mij weer op al dat leuks te richten en hopelijk is de volgende pijn wel fijn!