Mijn maandelijkse gedicht van de maand April 2014 gaat over… Haar Zweep. Veel leesplezier en uiteraard ben ik benieuwd naar jullie feedback.

De zweep
Als slaaf voel ik mij geen masochist,
Eerder een ingewikkelde analist.
Toch geniet ik van Haar gekregen pijn,
Het is het gevoel om alleen van de Meesteres en klein te zijn.

Wanneer Zij met de zweep mij er van langs wil geven,
Ben ik blij met mijn slaafse leven.
Niet perse is straf of beloning nodig om mij te slaan,
Ik ga voor Haar genot al klaar staan.

Een hand op mijn schouder versterkt Haar greep,
Er zijn geen gedachten, alleen verlangens naar Haar zweep.
Door- en voor Haar sta ik klaar,
Vastgezet, naakt en beschikbaar.

Met haar zweep kan de Meesteres mij vol raken,
Wetend dat Zij mij eerst warm zal maken.
Na het zachte strelen van de warme huid,
Voel en hoor ik Haar steun voordat Zij de eerste serie aanduidt.

Waarom vind ik dit fijn?
En kan ik zo genieten van deze gekregen pijn?
Het is voor mij de voldoening achteraf,
Wanneer ik naar Haar glimlach kijken mag.