Ze zeggen dat wanneer je een Oudejaarslot koopt je eigenlijk een droom koopt. Nu ben ik zo-af-en-toe een heerlijke dromer, dus kocht ik een lot én Leo.
Ja, ik denk dat dit wel een uitleg behoeft… Het begint enkele dagen voor oud-en-nieuw toen ik het gezeur van mijn moeder over het “moeten” koken van haar met oudjaar waar ze duidelijk geen zin in had, ik dacht er het zijne over en vond het dan ook geen probleem om mij een paar uurtjes uit te sloven op een toch al nutteloze dag zoals oudjaar. Ik kom vaak toch niet verder dan het eten van oliebollen (dit jaar acht, ja dat buikje komt ergens vandaan ) dus een nuttige én leuke afwisseling was voor mij meer dan welkom. Daags voor de laatste dag van het jaar reed ik daarom met mijn broer naar de grote gele supermarkt van het Brabantse familiebedrijf uit Veghel. Nadat ik alle boodschappen in mijn karretje had gestopt kwam ik vlak voor de kassa een rek met enorm veel leuke knuffels tegen. Ik keek recht in de ogen van Leo (zijn naam stond op het naamkaartje) en normaal doen mannen-ogen mij niet zoveel, maar deze kon ik echt niet ontwijken. Degene die mij kennen weten dat ik gek ben op knuffels, zowel de fysieke die we elkaar geven (heerlijk!) als de pluchebeesten – want ja, die laatste kun je ook weer zo heerlijk fysiek knuffelen en geven mij vaak een vrolijk gevoel. Even kon ik de verleiding van zijn geflirt met mij weerstaan en legde ik mijn boodschappen op de kassaband… Na het afrekenen vroeg ik het kassameisje toch maar om een spaarkaart en op de vraag welke spaarkaart ik wilde (er waren blijkbaar meer spaaracties) antwoorden ik zonder nadenken en iets te hard “A voor die’nen leeuw ih” – Zo lekker Zeeuws en waarbij het schaamrood op de kaken van mijn broertje verscheen. Het kassameisje lachte, ‘voor de knuffels dus’ (en niet voor het servies) antwoordde ze. Vastbesloten om morgen terug te keren om Leo op te halen reed ik naar huis, nog geen 24 uur later zat hij naast mij in de autogordels. In zijn pootjes hield hij een staatslot, want ja daar ging deze blog natuurlijk over. Nou ja, over het aanschaffen van het staatslot heb ik wel even moeten denken. Wil ik gaan dromen, of ben ik toch de realist die weet dat de kans groter is dat ik de overige knuffels uit het rek cadeau zou krijgen dan het winnen van de hoofdprijs van ’s lands grootste loterij. Ik overzag mijn kas, het kon er nog vanaf en besloot mijn kansje te wagen – want wie niet waagt, die niet wint.
Ik kocht dus een droom en terwijl ik naar huis reed en later stond te koken voor het hele gezin zat ik mij te bedenken wat ik met 30 miljoen euro zou doen. Ik zou blijven werken, maar mijn mooie appartement wel willen verruilen voor een prachtige villa in de duinen met een grote tuin, een lange oprijlaan, een kamer met inloop kast voor Daniella (mijn vrouwelijke ik) en een dubbele garage (ook mijn tweede auto moet binnen kunnen staan). Verder zal ik jullie niet te veel vermoeien met de inrichting van de enorme keuken, sportruimte, de ruime woonkamer, 3 badkamers (waarvan 2 met bad én één met jacuzzi) en de master-bedroom… Nee gaat mij meer over de kelder, want daar zou ik mijn eigen sm-paleisje in willen bouwen. Een mooie grote ruimte met passievolle rode muren, veel spiegels en voorzien van alle (on-)gemakken. Zo zou er een mooie staande kooi instaan met lange zwarte spijlen, een prachtige stevige metalen kooi (het beste te vergelijken met een hondenkooi), een mooi zacht zwart Andreaskruis aan de muur, een sling waar eindeloos in geschommeld kan worden, een facesittingstoel (ja, ze bestaan en ooo wat zijn ze mooi!), een strafbankje en een kingsize bed met daaronder een verborgen kooi voor de slaaf (ik dus). Stel je voor, komt mijn Meesteres een avondje langs, kook ik eerst voor Haar (in plaats van voor mijn familie) en kan Ze heerlijk blijven slapen terwijl ik onder Haar bed in mijn kooi mij enorm trots voel… Mmm aan de binnenkant van mijn ogen zie ik het al hoe ik Haar dan de volgende ochtend als Zij mij heeft bevrijd een ontbijt op bed breng.
Ik zie het al helemaal voor mij om rond te kunnen lopen in de ruimte die zich verder kenmerkt door vele mooie foto’s die een prachtige weergave zijn van de D/s die ik op dit moment heb met mijn Meesteres én de mooie rode, zwarte en paarse kleuren. Natuurlijk ontbreekt in deze speelruimte het niet aan de nodige zwepen, handboeien (in alle uitvoeringen), klemmen, strap-on’s, toys voor puppy-en pony-play, cbt-speeltjes, blinddoeken, gags en ga nog maar zo even door. Uiteraard ontbreekt een stoel/zetel/troon voor mijn Meesteres niet en vooruit er staan ook nog meer comfortabele en minder comfortabele stoelen en tafels voor als er gasten zijn. Nu ik het zo opschrijf zie ik het weer al helemaal voor mij… Goh… dan zou ik dus thuis kunnen sm’en, ook niet verkeerd (niet dat dit nu niet kan overigens)?! “Gewoon” een paleisje maken waar ik sm’ers kan ontvangen – klinkt niet verkeerd. Al dromend zag ik het voor mij, leuke en spannende sessies maar ook leuke feestjes met meerdere sm’ers die aanwezig zijn. Natuurlijk mag er dan geen champagne ontbreken (I love it en met 30 miljoen kan dat er echt wel vanaf!). De vraag is dan alleen of ik champagne uit de fles of uit de bron drink??? Mmm… En net op het moment dat ik die vraag wil gaan beantwoorden in mijn dromen neem ik iets te veel van de – inmiddels klaargemaakte en op tafel opgediende – pittige garnalen in mijn mond. Ik spoel het weg met een glas wijn, helaas geen champagne… De avond kabbelde voort en het ene hapje na het andere volgde, ondertussen droomde ik af-en-toe lekker weg en dacht ik na over wat er allemaal mogelijk zou zijn: Mooi!

Ik kocht dus een droom en na vele uurtjes fantaseren kroop de klok dichter naar twaalf uur… Natuurlijk wenste ik iedereen (gemeend) de beste wensen en gun ik iedereen zijn geluk in zijn of haar leven. Maar voor dat moment hoop je toch dat net jij die 30 miljoen zou winnen, of in ieder geval een een mini cooper – nouja, op een gegeven moment was ik ook al blij met mijn inleg… Jullie raden het al: de droom spatte iets na twaalven uiteen, weer niets gewonnen… De meeste dromen zijn bedrog en ik weet dat ik een ruime fantasie heb die niet altijd even realistisch is. Maar voor een dromer als ik heb ik toch weer een paar leuke droom-uurtjes gehad waarvan ik erg genoten heb. Ik troost mij met de gedachte dat ik dit jaar hopelijk wel meer geluk heb in de liefde. Ik heb in ieder geval Leo nog (en inmiddels ook Chico de aap). Zijn prachtige glimlach geeft mij ook een lachje op mijn gezicht, het was een mooie heerlijke droom en het zijn dan ook vaak de kleine dingen die het ‘m doen!

Ik wens jullie een mooi, gezond en spannend (in de mooie zin van het woord) jaar en toch hoop ik dat één of meerdere van jullie dromen mogen uitkomen!

Veel liefs,
enrico (en een poot van Leo en Chico).